De Wortels Van De Hemel [1958] film

From the heavens we came Prelude, hoe een wederzijdse droom verwordt tot een verhaal dat zijn eigen leven leidt, door Martin. De geluiden kwamen van heel ver, of zo leek het. Met mijn ogen half open, kwam ik geleidelijk tot een onhandig besef. Terwijl ik verlost werd van de resterende zandkorrels, begreep ik dat de zandman weer een geweldige job had gedaan. Met andere woorden, opnieuw had een vredevolle droom mijn gedachten gekruist. Gelukkig, maar ook met het tegenstrijdige gevoel te zijn beroofd van mijn bewuste geheugen, ging ik naar de grote salon, om een vers kopje aardse zwarte koffie te halen die, tussen haakjes, de meesten van ons Plejadi.

Niet veel later bevond ik me in de gemeenschappelijke ruimte in het hart van het gigantische moederschip, momenteel in een baan rondom planeet Terra, waarin elk lid van de vloot van de Galactische Federatie, uit het gehele heelal eensgezind samen pleegt te komen. Na een paar heerlijke slokjes, pikte ik de telepathische communicatie op van een tedere ziel naast me. Hoe gaat het vandaag?'' Het bleek een van mijn oudere broers te zijn, een zwaar bebaarde man met lang haar, begiftigd met opmerkelijke potenties.

Ik keek hem nauwlettend aan terwijl ik me op een warm welkom probeerde te concentreren. Wat een fantastische synchroniciteit. Weet je, ik voer strijd met een dilemma dat ik onmogelijk zelf kan oplossen. Elke hulp van een wijzere broer of zus zal vandaag beslist van pas komen.'' Natuurlijk was zich elke levende ziel die op het Plejadische schip werkt, met een naam zoals vertaald in het Terraans: . Daarop strekte hij de palm van zijn rechterhand uit naar de voorkant van mijn gezicht, en adviseerde me om te ontspannen. Ik reisde in deze droom vanuit een kleine plaats, ergens in het noordoosten van de Nederlandse provincie Groningen. Vandaag was ik uitgenodigd om naar de hoofdstad van de provincie te komen, waar drie dames op me zouden wachten in het restaurant verbonden met het station.

Oorsprong van de Wereld versus Genesis. Het begin van Oorsprong van de Wereld sluit op het begin van Genesis aan. Genesis begint als volgt: In den beginne schiep God de hemel en de aarde. De aarde nu was woest en ledig, en. Deze website over de Congregatie van O.L.V.-ten-Bunderen is zomaar als een geschenk uit de hemel gevallen! We zijn de maker ervan ten zeerste dankbaar om zijn taaie inzet, om zijn hardnekkige speurtocht naar afbeeldingen, om.

3.) Geloof in de boeken. Koetoeb (boeken) is het meervoud van kitaab (boek). Het zijn koetoeb omdat zij geschreven zijn (maktoob). Met Boeken wordt hier bedoeld, de Boeken die Allah (Glorieus en Verheven is Hij) naar Zijn. De Arabier uit de woestijn en de kalief van Bagdad. De vrouw van een nomade zei tegen haar man: 'Wij hebben regenwater in deze kruik. Het is jouw bezit, jouw rijkdom en jouw goed. Neem deze kruik en ga op reis. De Waarheid over de werken en leer der Nikola.

Ik kende deze plek wel, zodat een uitgebreide zoektocht ter plaatse overbodig was. Ja, ik had mijn visioen teruggehaald en kon mezelf de overvolle zaal zien inlopen, met veel verschillende koffie drinkende mensen, of op dit willekeurige moment van de dag gewoon dinerend. Een dame met de prachtige naam Mara had mij telepathisch een dringende boodschap gestuurd om haar op deze specifieke tijd en plaats te ontmoeten. Zij zou mij introduceren bij twee andere dames die ik ook nog niet eerder had ontmoet.

Een neurochirurg in de hemel. D e Amerikaanse neurochirurg Eben Alexander lag zes dagen in coma. Het was volgens hem uitgesloten dat hij gedurende deze periode nog iets kon hebben ervaren. Hoe kun je nog plannen maken in situaties van grote complexiteit? In zijn nieuwste boek . Een pleidooi voor de metropool’ betoogt Zef Hemel dat de sturing in onze grote steden veel lichter en opener.

Even later kwam een korte maar schitterende verschijning met lang bruin krullend haar en ogen blauwer dan de ongerepte diepten van de Atlantische Oceaan naar me toe. Ze stelde zich voor met de betoverende naam: . Uiteindelijk installeerden we ons bij een groot raam naast het busstation.

Twee mooie verschijningen introduceerden zichzelf. Een van de dames was Mara, de naam waarvan ik al op de hoogte was. Het andere, iets jongere meisje waarvan ik helemaal niets wist, noemde zichzelf Greya. Haastig schudden ze mijn hand want ze waren in een diepgaand gesprek verwikkeld. En terwijl  ik op een van die ongemakkelijke houten stoelen recht tegenover Mathilde plaatsnam, had een plotselinge sensatie invloed op alles wat ik geneigd was te geloven.

Een zuiver inzicht leek al mijn plotselinge vermoedens te bevestigen. Deze dame, met wie ik een bijna onverklaarbare verwantschap voelde symboliseerde niets minder dan een sterke creatie die ergens in de smederijen van mijn eigen gedachten was gecre. Hoewel woorden echt niet nodig waren ontving ik duidelijk haar gedachten, over alles wat ze wilde delen.''Inderdaad Martin.

Onderschat nooit de omvang van je gedachten. Alles wat je denkt, cre. Ook zij is een gesprek aangegaan met een van haar eigen creaties. Energie leeft eeuwig, net als je gedachten. Elke visie draagt een kern, de essentie van zichzelf.

Daarom, het overdenken van je plaatsvervanger, onthuld in het daglicht van een verhaal, staat gelijk aan een energieke overdracht. Kun je de vraag al voelen opkomen?” Verbijsterd over zulke mooie en interessante informatie die in mijn hart resoneerde, stamelde ik bij het geven van een in aanmerking komend, waardig antwoord. Mathilde leek op te merken dat mijn intrinsiek strijdende partijen iets aan het uitvechten waren. Daarom vervolgde ze bedaard haar verhaal. Je ziet, Greya en ik regelden deze bijeenkomst met grote zorg, omdat dit de prelude vormt van een zeer effectieve clash. Weet dat Mara met precies datzelfde talent is begiftigd als jij bent.

Evenals jij is zij in staat om bepaalde aspecten in personages te planten, ontstaan vanuit de onuitputtelijke bron van eindeloze creatie. Daarom stellen wij voor dat jullie twee. Sommigen zien het slechts als een ding om te weigeren, anderen kunnen het voelen als een gekoesterd punt, een hulpmiddel dat in staat is om die onontgonnen gebieden van hun eigen ervaring in het leven te openen. Bouw de andere personages op die een rol spelen in al die uiteenlopende hoofdstukken, en aarzel dan niet om de mogelijke verhaallijn aan te passen aan gebeurtenissen die gelijktijdig uitgespeeld worden.

Het is van het grootste belang dat de mensheid als geheel eindelijk vertrouwd raakt met buitenaardse aanwezigheid op de planeet Aarde. Welnu, ben je bereid om die taak uit te voeren?'' Zonder de minste aarzeling concentreerde ik mijn gedachten op nogal een doorslaand: “Ja!'' Terwijl ik dat deed, bevond ik mezelf opeens weer terug in de grote salon van mijn geliefde schip, de Hertogin van de Melkweg. Toen ik mijn ogen opende, merkte ik dat mijn broers hand nog steeds op het midden van mijn gezicht lag.

Uiteindelijk zei hij: ''Heb je van je droomreis genoten, broertje?'' Met een bescheiden glimlach reageerde ik vriendelijk met twee eenvoudige woorden: “Dank je!”Een paar dagen later kwam ik nauwer in contact met Mara, die een geweldige vriendin bleek te zijn. Ze vertelde me dat ze in Brighton, Engeland is geboren. Vanwege haar werk bij een grote uitgever reisde zij veel op Nederland waar zij in contact kwam met haar grote liefde, Jan Jaap, die inmiddels helaas bij Cape Wrath (De Kaap der Wrake) in het noorden van Schotland was verongelukt.

Sindsdien woont ze afwisselend in Nederland en Engeland. Naast haar werk geeft ze zo nu en dan coaching sessies, waarbij ze vanwege haar hooggevoeligheid goed in staat is te onderkennen wat er bij de cli. Zo nu en dan heeft ze contact met Hans Brockhuis en verschijnen er met enige regelmaat verhalen van haar op de Running Fox website. Als voorbereiding op het schrijven van dit wisselverhaal heeft Mara een ander traject gevolgd dan ik. Zij bleek op een mooie avond door Mathilde te zijn opgehaald voor een korte reis naar de planeet Amadis, waar zij opnieuw contact maakte met Armodac (zie deel 7), waarmee zij tijdens een vorige incarnatie op die planeet bevriend was geweest. Samen bezochten zij de immense honingvlakte, een hoogvlakte met een omvang zo groot als Vlaanderen, waar zij een visioen kreeg die haar vroeg om in Groningen contact te maken met Mathilde, Greya en ikzelf.

Het was de bedoeling dat zij in het vervolgverhaal de gevoelens van Greya – een ander aspect van haarzelf – zou gaan vertolken. Oh, er is iets wat ik haast vergat te zeggen. Ik heb mijn koffie nooit opgedronken. Toen ik een slok wilde nemen bleek het ijskoud te zijn geworden. Vergeet nooit dat wij Plejadi. With my eyes half open, I gradually came to an awkward realization. As I got rid of the remaining grains of sand, I understood the sandman had done a wonderful job.

In other words, another halcyon dream had crossed my mind. Happy, yet also with the contradictive sensation of being deprived from its conscious memory, I headed towards the large parlor, just to usurp a fresh cup of black earth coffee, which most of us Pleiadians love by the way. Minutes later I found myself in the common chamber in the heart of a giant Mothership currently encircling planet Terra, where each and every member of the Galactic Federation from all across the Universe comes together in oneness. After a few delightful sips, I picked up the telepathic communication of a tender soul right next to me. How are you today?’’ It appeared to be one of my older brothers, a heavy bearded male wearing tall hair, gifted with a remarkable capability.

I looked him closely in the eye as I tried to focus on a warm welcome. What a fantastic synchronicity considering I battle with a dilemma impossible to solve on my own. Some succor from a wiser sibling may come in handy today.’’ Of course, every living soul working on our Pleiadian ship, with its name as translated in Terran language, GFC (Galactic Federation Craft) - Duchess of the Galaxy, was deeply aware of my brother’s gift. Consequently, he put the palm of his right hand stretched out in front of my face, and advised me to relax. Today I was invited to visit the capital of the province, where three ladies would be waiting for me at the restaurant belonging to the railway station. Somehow I knew this place, which made an extensive search rather superfluous. Yes, I had retrieved my vision as I could see myself entering a crowded hall, with lots of different people having coffee, or just dine at this random time of the day.

I considered my next step because I didn’t know anything about the appearance of that small company of women. A lady with the lovely name of Mara telepathically had sent me the urgent message to see her at this specific time, at this particular place, in order to introduce me to two other people I hadn’t met before. These were the only keys I was forced to work with.

Luckily for me, it didn’t transform into a tedious quest packed with unnecessary mistakes, whereas I encountered a short but gorgeous apparition with long brown curly hair, and eyes bluer than the pristine depths of the Atlantic Ocean. She introduced herself with the enchanting name; . Ultimately, we installed ourselves at a big window adjacent to the bus station. Two pretty appearances then also introduced themselves.